Self-Portrait "Yo" (1900) by Pablo Picasso (Spanish, Malaga 1881–1973 Mougins, France), Self-Portrait "Yo" (© 2021 Estate of Pablo Picasso / Artists Rights Society (ARS), New York). Dit werk heb ik in 1996 gezien in Barcelona en is me altijd bijgebleven. De jonge Picasso met zijn gezicht half in de schaduw, toch kijkt hij je aan. En dat alleen met gebruik van vlakken, lijnen en een minimaal aan kleur.	The African Library (2018) - by Yinka Shonibare "... first or second-generation immigrants who have shaped a country’s social, political or cultural life. ... books covered in Dutch Wax fabric, The African Library broadens the initial concept of the artwork by celebrating the contributions that immigrant and non-immigrant Africans have made to the continent’s independence movements, science, arts and technological innovation, by emblazoning their names in gold along the spines of books.	Madam le Sir - by Neo Matloga Neo to Love, expositie van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar: "Zijn intieme schilderijen, tekeningen en collages tonen mensen die samen eten, dansen of elkaar liefhebben in roerige tijden. Sociale uitingen die universeel zijn. Matloga plaatst dan ook vraagtekens bij de visie op wat normaal en exotisch is, een standaard die sterk beïnvloed is door de westerse beeldvorming."
Hi Inlander, (Hello Native) 1998-99. by - Mella Jaarsma Asia-Pacific Triennal of Contemporary Art in Brisbane was deze foto te zien van twee mensen in een jilbab gemaakt van o.a. vissenhuid. De foto's zijn gemaakt n.a.v. een performance, waarbij vragen worden opgeroepen hoe het voelt om in andermans huid rond te lopen, door de ogen van een ander te kijken. Tijdens de performance is er eten bereid en gedeeld met bezoekers. Ogen, handen en voeten zijn zichtbaar en tonen de gelijkenissen tussen mensen, ongeacht afkomst.	In a grain of sand - by AtelierNL AtelierNL produceert producten waarbij ze uitgaan van grondstoffen die de aarde te bieden heeft. Ze onderzoeken materialen waarbij ze uitgaan van het lokale. Voor dit project roepen ze mensen op van over de hele wereld om zand op te sturen. Ze willen tonen hoe de wereld verbonden is en tegelijkertijd hoe verschillende het zand is en divers de resultaten kunnen zijn na deze te hebben verwerkt. Zij gebruiken materiaal om de diversiteit en onze onderlinge verbondenheid te tonen.	Powers of Ten - by Charles and Ray Eames The Powers of Ten is een film gemaakt in 1977 en toont telkens in factor 10 hoe de wereld er vanaf dat punt uit ziet. Het beeld zoomt uit, steeds verder het heelal in om vervolgens terug in te zoomen. De camera dringt het lichaam binnen tot het punt dat er niets meer is. Het toont ons een fysiek ander perspectief op de wereld zoals wij die kennen. Boeiend, zeker als je bedenkt dat de film in '77 gemaakt is.
Graphic Novel The Boat - by Mat Huynh Deze graphic novel is gebaseerd op het verhaal van Nam Le, over Vietnamese vluchtelingen in 1975. De vorm is heel erg interessant, het zit tussen een stripverhaal en een animatiefilm in. Het zou in een simpelere vorm een mooie format kunnen zijn voor mijn communicatie.	Still uit animatiefilm Kop Op Kop Op - by JOB, JORIS & MARIEKE Drie vrienden verwisselen per ongeluk van hoofd en ervaren letterlijk hoe het leven van de ander eruit ziet. Klik op het beeld om naar link te gaan met de trailer van de animatie.	Going Going Gone Red - by The Partners Een Cadavre Exquis kun je maken in dichtvorm, verhalend of met beeld. Vouw een vel papier in drieën en teken blind een deel van de tekening, geef de tekening door aan een ander om de tekening af te maken en dan weer door aan de derde persoon. Je mag niet zien wat de ander getekend heeft. Een inspiratiebron voor mijn communicatie, want: "Dialogue is to make something in common" (Bohm, 1996). Samen iets nieuws creëren.
Wynton Marsalis In een interview met jazzmusicus Wynton Marsalis in het VPRO programma Mondo wordt hij o.a. bevraagd over zijn rol in de Burgerrechtenbeweging in de VS en de relatie die hij ziet met Jazz. Voor hem gaat Jazz tijdens het spel over je eigen bijdrage in de groep en je verhouding tot de anderen in de band. Jazz is voor Wynton een manier om te verbeelden hoe we met de ander omgaan en de bereidheid om de ander te leren kennen, te begrijpen en open te staan voor wat de ander wil zeggen.	Othello - by Het Nationale Theater, foto: Sanne Peper. Met deze bewerking van Shakespeare's Othello door Daria Bukvić heeft zij nadrukkelijk de focus gelegd op racisme. Het decor en de kostuums benadrukken de zwartheid van Othello, daardoor wordt het racisme nog explicieter. Een indrukwekkende voorstelling, een klassiek stuk dat hedendaags is, waar ook ruimte is voor humor en muziek.	Exactitudes - Dutch Family 2008 - by Ari Versluis en Ellie Uyttenbroek Al sinds 1994 fotograferen zij mensen die zich verbonden voelen binnen een bepaalde groep. Door de mensen af te beelden in een grit zie je vooral de overeenkomsten in de groep. Het worden stereotypen, zoals de dames hier op de foto het stereotype van de Nederlandse familievrouw is. Als je echter inzoomt op de afzonderlijke foto's zie je dat de mensen op de foto's individuen zijn.
Het kleine meisje van meneer Linh Dit boek van Philippe Claudel heeft veel indruk op mij gemaakt. Door zijn eenvoud en het onverklaarbare. Je weet niet precies wat er aan de hand is, het is een sfeer die je het verhaal intrekt. Het boek gaat voor mij ook over het delen van perspectieven, in meerdere lagen. Om dat te begrijpen moet je het boek echt lezen.	Still uit BBC serie Informer Serie van de BBC met daarin een scene die treffend vooroordelen aanstipt a.d.h.v. een foto van een beeldend kunstenaar (afl.1 min: 4:02 - 6:15). Wat mij vooral raakt in het fragment is het feit dat de fotograaf in de scene niet de moeite heeft gedaan goed te kijken naar de situatie die ze fotografeert en deze stigmatiseert door de titel die ze aan het werk geeft. Een kunstenaar kan zijn werk nooit los zien van de context.	‘Guess Who’s Coming to Dinner Too? - by Patricia Kaersenhout "Het westerse etnocentrisme heeft kunstenaars uit andere delen van de wereld consequent genegeerd en kunstenaars van kleur gewoonweg buitengesloten." Patricia Kaersenhout probeert ons een nieuwe blik op onze geschiedenis te geven. Is er aan ander perspectief mogelijk? Foto: Aatjan Renders
Guilty Landscapes - by Dries Verhoeven De videoregistraties Guilty Landscapes van Dries Verhoeven laat het leven van de ander wel heel erg dichtbij komen. In eerste instantie denk je dat je een videoregistratie bekijkt, tot je in de gaten krijgt dat jijzelf ook onderdeel bent van de installatie en die ander reageert op jou aanwezigheid. Je gaat je als vanzelf verplaatsen in de ander en ervaart een connectie.	Alkebu-Lan 1260 AH - by Nikolaj Cyon This work made a great impact on me. It triggered thoughts I already had in mind. Our view on the world is based on a history written by 'The West', based on a past of domination and colonization. Nikolaj Cyon made a map of Africa if it would never have been colonized. The world from a complete different point of view.	Between the lines - by Chiharu Shiota De draadjes symboliseren voor mij onze onderlinge connectie, met elkaar en de wereld. We bevinden ons allemaal op een plek en zijn op een of andere manier met elkaar verbonden. De draadjes kunnen breken of losgeknipt worden, wat meteen de kwetsbaarheid aangeeft van de verbindingen. Foto: Joep Jacobs (2017)
Nothing is Original - by Jim Jarmusch "Everything is connected one way or another and we are influenced by all and this is a positive thing!" Tekst en foto: Goedele Wellens	Looking back to a bright new future - by Julie Mehretu "Het werk van Mehretu gaat over een niet te vatten eenzijdig perspectief op de wereld, over niet-hyrarchische structuren, decentralisatie en de hybridisering van gedachten en ideeën. Het werk kan worden gezien als een internationale taal, die niet gezien moet worden als een homogene uniformiteit." (Cream 3, 2003)	Disorient - by Fiona Tan Dit werk is geïnspireerd op de reizen van Marco Polo en het verzamelen van culturele artefacten en de handel. Tan stelt zich hier kritisch op t.a.v. de manier waarop het westen 'De Orient' benadert, mede geïnspireerd op het werk van Edward Saïd, Orientalism.
Allemaal mensen Allemaal mensen van Marcus Azzini - scènefoto by Sanne Peper Deze voorstelling laat prachtig zien hoe wij mensen met elkaar om kunnen gaan. In de aankondiging van de voorstelling wordt dit treffend omschreven: “Een tijd waarin diegene die het hardst schreeuwt, de meeste aandacht krijgt. Waarin nuance en context lijken te ontbreken. Een tijd waarin mensen worden gereduceerd tot één enkele opvatting. En voor je het weet zit je in een hokje, met een label op je hoofd” (Website Theater Oostpool)	Marc groet s morgens de dingen - by Paul van Ostaijen Dit gedicht gaat voor mij over de verwondering van een kind. Een kind dat wakker wordt en de wereld met een nieuwsgierige, liefdevolle en fantasierijke blik tegemoet treedt.